Dzień Mamy

Mnie i moją mamę różni wile rzeczy. Przede wszystkim temperament i zupełnie innych charakter.

Ja szalona , impulsywna ryzykantka podejmująca szybkie decyzje i nie bojąca się niczego.

Moja mama jest na zupełnie przeciwnym biegunie. Przejmuje sie, godzinami rozmyśla, na spokojnie, raczej nie skora do zmian..

Jednak mimo wszytko moja mama zawsze wspierała mnie w tych moich szaleńczych decyzjach i wielkich zmianach. Zaczynajac od pierwszego wyjazdu w wieku 15 lat do pięcioletniego liceum plastycznego z internatem. Mój młodzieńczy bunt i farbowanie włosów na wszytskie kolory tęczy, przekłuwanie prawie całego ciała czy jeżdżenie stopem po całej Polce z samym śpiworem w plecaku. Rzucanie uczelni, wyjady w różne części świata oraz pozniejsze dojżałe życiowe decyzje. Ona zawsze wspierała. Zawsze mogłam na nia liczyć. Co najważniejsze nigdy nie oceniała moich decyzji a zawsze w nich wspierała wiedzac ze tylko to przyniesie mi szczęście. Nigdy wbrew sobie zawsze na swoich zasadach nie oglądajac sie na nic. Mój niespokojny duch wolności ciągle gdzieś mnie pcha, ale dzięki temu że ona nigdy mnie nie ograniczała a tylko dmuchała w moje żagle, wiem ze wszystko jest możliwe, że mogę wyszysko i tego też uczę moje dzieci ❤❤❤❤❤

Podobno mimo mojego niespokojnego ducha w dziecinstwie byłam grzeczna małą dziewczynką. Słuchałam mamy byłam raczej spokojna i łagodna....

Za to Vivi ( niech was nie zwiedzie słodka minka ) już teraz jest małą wojowniczką. Nieustępliwa, uparta , strasznie inteligentna i cwana. Obkręca w okół palca tego swojego brata, dosłownie robi z nim ci chce ... jak to na prawdziwą kobietę przystało.

Czasem myślę że trzeba ja trochę okiełznać ale szybko przypominam sobie ze ona przecież taka jak ja...a naszego ognia nie da się przygasić...uwaga świecie Vivi nadchodzi.