Polskie dziennikarstwo. Wielki zawód z ELLE Polska

Kiedy napisało do mnie ELLE pomyślałam, że to chyba pomyłka.  Ale jeśli jednak nie jest to pomyłka, to ja chyba nie doceniam siebie i swojego bloga. Skoro pisze ELLE, pisze, że robi artykuł o dziecięcych blogach modowych i chcą napisać o mnie to pewnie coś znaczy. Przecież to ELLE (!) - legendarne czasopismo, znane, porządne  profesjonalne, rzetelne. Nie jakiś szmatławiec tylko no ELLE!!! Szacunek straciłam w jeden dzień. Pierwsza euforia minęła, a ja czytając  artykuł "Stylowe dzieci" zastanawiałam się czego Pani Anna Konieczyńska nie zrozumiała w mojej odpowiedzi na pytania. Za kogo uważa się osoba, która jednym nierzetelnym artykułem sprowadza MOJEGO bloga do poziomu ZERO. MOJEGO bloga, który jest moją pasją, w którego wkładam serce, dużo pracy, zaangażowania, poświęcenia. Jest moim miejscem pracy, moim źródłem utrzymania. Nie pozwolę z tematu blogów dziecięcych zrobić tego co zrobiono z "szafiarkami". Gdzie pasje sprowadza się do próżności i tandety.

Jak można być dziennikarzem, który manipuluje prosząc o tekst (do ELLE !), który ostatecznie wyrzuca do kosza i pisze to co mu sie ubzdurało.

Rozumiem ze Pani Anna miała już określoną opnie i wydany wyrok na tego typu blogi. Ma prawo, ale czy nie rolą dziennikarza jest jednak obiektywizm. Wyjście ponad swoje ego, postrzeganie świata, czy uprzedzenia. Tylko idioci lubią upierać się przy swoich "racjach".  Ale czy naprawdę tak ślepi i niekompetentni bywają dziennikarze ? Dlaczego ? Tylko z chęci zysku ?

Fajnie poruszyć kontrowersyjny temat, taki na czasie. Wykorzystywanie dzieci ! Brzmi świetnie! W połączeniu z pedofilem na pewno się sprzeda!! Najlepiej zmiażdżyć matki które publikują zdjęcia swoich dzieci niż skupić się na źródle problemu, czyli na samych PEDOFILACH !!! Ludzi wypaczonych, chorych. To przecież ich powinno się piętnować a nie zdrowe, twórcze, pełne miłości matki, które podążają za swoimi pasjami. 

Piszcie i upowszechniajcie projekty takie tak TEN, który pomaga ścigać niebezpiecznych zboczeńców. "Zabawa mimo strachu "?! jak pisze autorka tekstu.

 Coś tu jest nie tak. To ich się powinno zamykać a nie taką nagonką doprowadzać do zamknięcia blogów o modzie dziecięcej. 

Matki TAK skupiają swoją całą uwagę dzieciom i TAK szaleją na ich punkcie. 

Na ICH punkcie, nie na "dobrze ubranych" ich punkcie !!!

I oczywiście że Suri i Alii wyglądają dobrze zakładając Diora czy Chanel. To dobre firmy, jedne z najlepszych, szyja estetyczne, wsokogatunkowe ubrania.

 Ale czy  Pani naprawde uważa, że dzieci sa tego świadome? Czy ich mamy kochają  je tylko dlatego, że te Chanele noszą? Nie. Noszą, bo je stać. Bo same się tak ubierają i doceniają sztukę jaką jest ubiór. Nie utnę sobie ręki, ale jestem prawie pewna, że te mamy nie rozmawiają godzinami z córkami o modzie, ale o kucykach czy  księżniczkach a jedno wyjście na pokaz wujka jest niczym w porównaniu do niezliczonych wycieczek do Disneyladu czy zoo. Bo tak powinno się postępować z dziećmi, które lubią place zabaw,zwierzątka, książeczki  i bajki. Ale dzieci chętnie też pójdą z rodzicem po zakupy do spożywczego, do koleżanki na kawę, na pokaz mody czy wernisaż malarstwa. Wszystko zależy od stylu życia.

"Kobiety które interesują sie modą, chcą, aby ich dziecko było stylowym dodatkiem" Jak pisze Pani Anna Konieczyńska !!!

NIE !!! (miała Pani ?!)

Pomyliło się chyba Pani z Paris Hilton, dla której piesek jest stylowym dodatkiem. To jest chore. JAK można napisać tak o dziecku ??!!

Może i jest wiele próżnych blogów, może i są matki, dla których  najwyższą wartością  jest ta torebka Chanel lub dziecko jako "torebka" , ale to NIE JA!!!

Wyraźnie napisałam Pani Annie że moda w życiu moich dzieci nie istnieje. Moje dzieci lat 2,5 na razie jedynie uczą się dobrych wzorców. Tego co piękne, tego co estetyczne, tego co dobre i wartościowe w życiu. W ubraniach, w tym co ich otacza w domu, w przyrodzie w zachowaniach. Moda jest gdzieś obok... 

Poniżej wklejam tekst który wysłałam do Pani redaktor w odpowiedzi na pytania, 

Wiec oto nasza/moja historia...zapewne zawarte sa w niej odpowiedzi na Twoje pytania :) 

Mam 28 lat i jestem samotną, będącą do niedawna na zasiłku mamą bliźniaków Viviene i Oliviera (2 latków). Blog powstał gdy Vivi i Oli mieli rok, z ogromnej miłości do dzieci, fotografii i totalnego, cudownego zatracenia w macierzyństwe. To właśnie wtedy zupki i kupki przestały absorbować mnie w 100% i mogłam skupić się również na zatrzymywaniu w kadrze tych wszystkich ulotnych, niepowtarzalnych, przemijających chwil. Na nowo obudziłam w sobie kobietę mającą własne ambicje i silną potrzebę autorozwoju. Jestem matką ale również artystką, której tworzenie jest niezbędne jak powietrze. Zostałam wychowana w artystycznym domu, z którego wyniosłam chęć otaczania się pięknymi, oryginalnymi przedmiotami, przywiązywanie wagi do detali,  sztukę ubierania. Moja mama projektowała i szyła dla mnie i mojego brata ubrania (wygrywała konkusry BURDY i projektowała dla poskich marek odzieżowych), ale było to sprawą drugorzędną. W domu nie rozmawiało się o ubraniach tylko o sztuce, muzyce, teatrze, dobrej książce, podróżach. Także we własnym domu staram się kierować uwagę dzieci na rozwój, piękno otaczającego świata, poznawanie i obserwacje, a nie na ciuchy, chociaż uważam, że są one istotnym elementem ogólnie pojętej estetyki. Ubrania nie przesłaniają mi całego świata, mam wiele zainteresowań. Projektuję i zajmuję się ceramiką artystyczną, bizuterią, renowacją mebli, kolekcjonuje obrazy. Razem z mamą tworzymy  Przydryga Duet,  a dzieci zabierane są na wernisaże i wystawy. Sztuka ubierania jest jak nauka jezyków, gry na insturmentach czy sport. Ma wpływ na ogólny rozwój złożonej osobowości dziecka. Jeśli założymy, że to istotny element naszej codziennej kultury, to może blogi o tej tematyce, czy też samą modę dziecięcą przestaniemy traktować jako kaprys czy objaw próżności. Zaczniemy przywiązywać wagę do starannego, gustownego, nieważne: taniego lub drogiego ubioru naszych pociech.

Na blogu pokazuję rownież wnetrza, dekoracje pokoi dziecięcych, wyjątkowe zabawki, pojazdy czy tez książeczki. Bo staram się aby dzieci otaczało szeroko pojęte piękno. 

Nasze zdjęcia robione są "przy okazji" spacerów, wyjazdów, zabaw. Ale tak, są sytuacje kiedy specjalnie gdzieś jedziemy i robię zdjęcia, bo to kocham. Kto ma dzieci wie, ze 2-latka nawet gdyby się bardzo chciało, nie da się ustawić do zdjęcia :) Łapię obiektywem to co mi się nadarza, co nie zawsze jest proste, ale oczywiście nic nie jest robione na siłę.

Kiedy blog zyskał większą popularność i oglądalność, zaczęły napływać propozycje od różnych firm, które chciały pojawiać sie na blogu.  Początkowo było to dla mnie dziwne zjawisko, ale teraz na stałe współpracuję z kilkoma starannie wybranymi przeze mnie firmami i blog zaczyna zarabiać. Zdjęcia i konwencja bloga zainteresowała też wiele zagranicznych dziecięcych marek i dla kilku z nich robię zdjęcia do kampanii reklamowych.  Ciągle sie rozwijam i uczę. Kocham to co robię i daje mi to ogromną satysfakcję. 

 Zycie samotnej matki nie jest proste, ale właśnie dzięki blogowi jestem silna, bo spełniam swoje marzenia. Jestem cały czas z dziećmi i jednocześnie zarabiam na nasze utrzymanie. Nie poddałam się i utworzyłam dla siebie stanowisko pracy: jestem redaktorem, stylistą, fotografem i menagerem, ale przede wszystkim KOBIETĄ I MAMĄ. Oczywiście jest to też świetna zabawa, a dzieci nie są świadome swojego stylu - są na to za małe.  Mam jednak świadomość, że moje „bąbelki” dorastają i ta moja zabawa może im się kiedyś nie spodobać. Nie wiem w jakim kierunku „pójdzie” kiedyś mój blog. Może będzie w nim więcej mnie, ponieważ staram sie wprowadzać więcej stylizacji dla mam i sama staję przed obiektywem. Marzę też o Vivi&Oli Kids - odzieżowej marce dziecięcej, nad która pracuję, ale może się też okazać, że  moje blogowanie to  tylko maly epizod w zyciu... Teraz jednak żyję swoim blogiem i jest to mój sposób na życie. 

W międzyczasie blogowanie stało sie bardzo modne. Tysiące mam zklada blogi o swoich dzieciach. Ostatnio dowiedziałam sie że są specjalne szkolenia, kursy... mamy maja biznespalny swoich blogow...a blogi zakladane sa z nastawieniem na zyski. Ja jednak bardziej opieram się na własnej intuicji i upodobaniach, dlatego jest  on bardzo osobisty i jest w nim moja dusza, dlatego nie jest skalkulowany na zyski lecz raczej na autentyczność. Mój blog powstał z pasji, zarobki pojawiły się znacznie później.

"Often people attempt to live their lives backwards; they try to have more things, or more money, in order to do more of what they want, so they will be happier. The way it actually works is the reverse. You must first be who you really are, then do what you need to do, in order to have what you want. ~Margaret Young

Dostaję masę maili od moich czytelników z podziękowaniami. Piszą, że dzięki mojemu blogowi teraz częściej zastanawiają sie w co ubrać swoje dzieci, że jestem wielką inspiracją i gratulują. Zdarzają sie oczywiście pojedyncze hejterskie komentarze, których nie udostępniam. Bez konstruktywnemu krytykanctwu mówię nie i staram się tym nie przejmować. Robię to co kocham, czuję się spełniona jako artysta, matka i dowartościowana kobieta. Jestem pełna pozytywnej energii i wydaje mi się, że widać to na moim blogu. Jestem szczęśliwa i dzięki temu moje dzieci są również szczęśliwe i beztroskie.

Mam nadzieje ze uda Cie sie cos z tego skleic...

Dziekuje za zainteresowanie wlasnie moim blogiem, czuje sie bardzo wyrózniona i dumna :)

Pozdrawiam serdecznie :)

DUMNA !!!??? Po tym co o sobie przeczytałam w artykule ELLE wstydzę a nie ja powinnam. 

Czuje się obrażona tym tekstem. Obraża on moją inteligencje, inteligencje czytelników. Kobiet, nie tylko  matek.

Z całego tego całego teksu ani jedno słowo nie pokazało się w artykule. Tylko " Na blogu nie pokazuje nagości czy słodkich minek" . 

Dziwie się, bo przecież ktoś ten artykuł zatwierdził, ktoś zezwolił na jego druk.

Mam nadzieje że ktoś mi to wyjaśni.